Herman (Thomas) Bianchi

Aus Krimpedia – das Kriminologie-Wiki
(Weitergeleitet von Herman Bianchi)
Zur Navigation springen Zur Suche springen

Herman Thomas Bianchi (*14. Dezember 1924 in Rotterdam) ist ein holländischer Kriminologe und Abolitionist, der u.a. für sein Eintreten für Wiedergutmachung statt Strafe und für die Idee der (Wiederbelegung der) Binnenasyle bekannt wurde. Das Gefängnis soll nur die wirklich gefährlichen Täter aufnehmen (seiner Ansicht nach ca. 6% der aktuellen Gefangenenzahlen).

Herman Thomas Bianchi


Der Sohn eines katholischen Vaters und einer reformierten Mutter ging in Rotterdam auf das Marnixgymnasium. Gegen Ende des 2. Weltkriegs wurde er in Amsterdam verhaftet (Euterpestraat; Havenstraat; KZ Amersfoort). Nach dem Krieg plante er den Eintritt in das Kloster Egmond, schlug dann aber die Hochschullehrerlaufbahn ein.

Seinem tiefen Verlangen, in die Arme der römisch-katholischen Kirche zurückzukehren, gab er Jahre später mit seinem Kircheneintritt nach ("endlich").

Nach seiner Pensionierung legte er seinen ersten Vornamen Herman zugunsten des weniger kriegerischen Zweitvornamens ab.

1994 veröffentlichte er "Justice as Sanctuary: Toward a New System of Crime Control". Seither schreibt er (meist mystisch orientierte) Gedichte.

On Prisons

From Martijn: Prisons remind Bianchi of the concentration camps. He is prepared to sketch his ideas. Holland contains ten thousand incarcerated persons. Six hundred of them present an acute danger. They would fit in one prison. He lived among Mohawks in an American reservation a couple of times. They are unfamiliar with criminal law. Jesus said a wrongdoer should be invited seventy times seven times to make up. According to Indian practise, you should ask ten times. But our criminal law does not ask once. Bianchi believes society should try to induce each criminal to show remorse and to make up. Prison could serve as a last resort for those who are absolutely unwilling or unable to show remorse. This principle of reconciliation, restorative justice, is gaining more proponents worldwide.

Strafrecht in 2300

„Zeg, mag ik hier het zevende gebod, over de diefstal, ook bij betrekken en voor een laatste keer, heel beknopt, mijn theorieën over het strafrecht lanceren? Ik ben aanstaande december vijftig jaar gepromoveerd. Ik zei tegen René van Swaaningen, een van mijn geliefde studenten, thans docent in mijn vak, dat ik graag een symposiumpje wilde houden. ’Beste jongen’, zei hij, ’dat moet je niet doen. Ze vinden jouw opvattingen nu voorwereldlijk!’ Ik zei: ’Dat weet ik wel, maar Montesquieu heeft ook tweehonderd jaar op zijn parlementaire democratie moeten wachten, dus daar heb ik vrede mee’.

Ik weet zeker dat ze mijn theorieën in 2300 zullen toepassen en het strafrecht zal zijn vervangen door het recht der gerechtigheid. Kijk, het strafrecht – iemand een dreun geven – is waarschijnlijk een stiefkindje van de Inquisitie. Als je voor, laten we zeggen het jaar 1200, een edelman doodsloeg, kostte je dat honderd ossen. Voor een vrije burger werden tien ossen gerekend, voor een slaaf één os. Bij de Romeinen ging het net zo. Gevangenissen kenden ze niet. Gevangenisstraf is nog altijd een domme straf. Een jongeman die in de gevangenis terechtkomt leert de kneepjes van het vak van een oudere crimineel. Het is een opleidingsinstituut voor criminaliteit! Ik ben voor het systeem van wedergoedmaking. Laat iemand die een ander een rolstoel heeft ingeslagen een contract tekenen waarin hij belooft vijfentwintig jaar lang voor die man te zorgen. En als hij dat niet doet, is er altijd nog de gevangenis. Weet je wie daar thuishoren? Alleen de mensen die een gevaar vormen voor de samenleving. Tbs-ers. De rest niet. De rest mag het goed gaan maken. Wat als een slachtoffer niet op de hulp van een dader zit te wachten? Dan kan hij nog altijd zeggen: ik ga boete doen in een leprozenkolonie. Ik geloof in loutering, jazeker. En in berouw. Justitie gelooft niet in berouw. ’Dat wordt gefingeerd’, roepen ze. Nee! Berouw komt voor. Het is een godsgeschenk als iemand berouw toont. Mensen willen graag goedmaken. De samenleving zou er een stuk op vooruitgaan als hun die kans gegeven zou worden.”

Publikationen von Herman Thomas Bianchi

  • Ethiek van het straffen, uitg. Callenbach, Nijkerk (1964)
  • Stigmatisering (1971)
  • Basismodellen in de criminologie (1979)
  • Tussen misdaad en straf: aspecten van strafvervolging (met anderen), uitg. Nijkerk (1981)
  • Gerechtigheid als vrijplaats - de terugkeer van het slachtoffer in ons recht, uitg. Ten Have: Baarn (1985)
  • Abolitionism : towards a non-repressive approach to crime : proceedings of the second international conference on prison abolition, Amsterdam 1985 (red. met René van Swaaningen), Free University Press, Amsterdam (1986)
  • Justice as Sanctuary; Toward a new System of Crime Control (1992)
  • Politiek en criminaliteit : op zoek naar het haalbare, uitg. Kok, Kampen (1992)

Weblinks